Over mij

32 jaar, woonachtig met mijn wederhelft in Gent. Mama van schat Nora (°september 2007) en minischat Remi (°augustus 2009) die momenteel het grootste deel van mijn tijd en gedachten in beslag nemen.

E-mailadres

dinsdag 28 februari 2012

Daar gaat hij...

Ook al probeerde ik hem uit alle macht tegen te houden, toch kwam hij met rasse schreden naderbij.
Toen werd het hier een ziekenboeg en was de krokusvakantie plots voorbij, en stond hij voor de deur: Remi's eerste schooldag.

De tweede keer minder erg? Vergeet het, 't was zo mogelijk nog verschrikkelijker of de vorige keer. Het feit dat de juf hem van mij moest lostrekken, maakte de zaak er niet beter op.

Verdict na zijn eerste dag: hij had het lastig, vroeg veel naar mama en papa, had vaak verdriet, maar het beterde na de middag.

En de mama? Laten we zeggen dat het een zeer goed idee was om de mascara die ochtend ongebruikt in de kast te laten...

Toen zag hij het nog allemaal zitten.

Vandaag de tweede dag: hij gaf geen kik deze morgen toen de papa hem afzette!

#Wijvenweek - Maskers af

Ik las er bij An over, en ik dacht: waarom niet? 
Ik doe mee! 

Hier vind je meer info.

zaterdag 25 februari 2012

Award

Van haar kreeg ik een award. Eventjes geleden al. Maar door een griepepidemie ten huize Noremi, stond bloggen gans het huishouden op een laag pitje. De jongens zijn genezen en hopelijk houden de meisjes ook stand.


Hier gaan we dan: 

Regels:
1. voeg de award toe op je blog
2. bedank de blogger van wie je de award kreeg
3. vertel zeven weetjes over jezelf
4. vermeld de regels
5. stuur de award door naar 15 andere bloggers
6. laat de bloggers weten dat ze de award ontvangen hebben. 

Zeven weetjes over mezelf:

1. In een ver verleden ging ik naar Sint-Bavohumaniora. Ik weet nog dat mensen toen zeiden "de studententijd, das den besten tijd van uw leven meiske", en dat was ook zo. Man, hebben wij daar plezier gehad, en er werden daar vriendschappen gesmeed voor het leven. Toen was Sint-Bavo nog een meisjesschool, en ergens vind ik het immens spijtig dat dat niet meer zo is... Want dat had iets, wij meisjes tegen de rest van de wereld. 
2. Ik ben een watje. Echt. Zo heb ik ooit één keer gespijbeld (ook op bovenstaande school), en ik was daar zodanig ondersteboven van, dat ik naar huis ging en alles opbiechtte aan mijn ouders. Die zijn daar trouwens nooit kwaad over geweest. Bizar. 
3. Voor ik kinderen had, las ik één boek per week. Nu lees ik nog één boek per twee maanden. Maar ik leef in hoop. Ooit zal ik weer één boek per week lezen. 
4. Ik ben een piekeraar. Ik lig soms wakker van de onbenulligste onnozelheden en "wat als"-en, zeker als het over mijn kindjes gaat. Ik ben dan ook een lichte en een slecht slaper, wat waarschijnlijk de reden is voor het "ik lees nog maar één boek per twee maanden"-probleem. 
5. Ik ben jaloers op/heb respect voor alle moeders en blogsters die er steeds weer in slagen de mooiste en meest originele creaties uit hun naaimachine/oven/mouw te schudden. Hoe doen die dat? Hebben die 48 uren in een dag ipv 24? Hebben die full-time huishoudsters? Slapen die niet? 
6. Ik werk nu in een bank. Maar in een ander leven zou ik graag apotheker worden. Om de één of andere reden heb ik me altijd aangetrokken gevoeld tot dat beroep. Ik zeg hier wel duidelijk: in een ander leven, want ik verzamelde buizen in de lessen fysica en chemie... 
7. Na mijn humaniora ging ik een jaar als AFS-student naar het buitenland, en ik hoop dat ik ooit geld/courage genoeg heb om mijn kinders hetzelfde te laten doen. 

Wie nog iets anders wil weten: vraag maar. 

En de award gaat naar:
En naar iedereen die hem wil...  


maandag 6 februari 2012

Hallo Mijnheer de Uil

Voor juf Sofie en Heksje Spinnemie


Handpop Uil
Vilt - Lijm - Naaimachine - Belletjes 

Voor Leon

Een geflockte mini-body voor deze mini-baby...