Een goed doel...

Via haar kwam ik hier terecht.
Dus aan al mijn bloglezers: meedoen is de boodschap!

Peuterpuberen in het kwadraat

Kan er mij alstublieft iemand zeggen wat ge kunt aanvangen met een extreem peuterpuberende peuter?
Het is hier niet meer te doen met Nora. Hoe lief en braaf en content en gelukkig ze twee jaar aan een stuk was (de eerst zes reflux-weken van haar leventje niet meegeteld), zo stout, hangerig en onhandelbaar is ze nu. Ze wil constant haar tuut, terwijl een paar maanden geleden de tuut zonder probleem verbannen werd naar de slaapkamer en alleen ook nog daar mocht gebruikt worden. Als ze nu om haar tuut vraagt en ik hou voet bij stuk, dan is het kot te klein. Uiteindelijk geeft een mens dan toe (pedagogisch onverantwoord - ik weet het, maar soms wil een mens eens een paar minuten geen gekrijs), maar na vijf minuten is het weer iets anders. Luisteren staat niet in haar woordenboek en spelen interesseert haar hoegenaamd niet, ze haalt wel al haar speelgoed uit om er dan eens goed in te sjotten, het niet te willen opruimen, en weer om iets anders te beginnen zagen. Natte onderbroekjes zijn tegenwoordig ook schering en inslag. Ik zou al denken dat het iets met de komst van Remi te maken heeft, maar die is nu ondertussen ook al bijna zeven maanden en ze is er zo zot van! Ze heeft daar nog nooit een probleem mee gehad. Eerlijk, zo had ik me mijn vrije maandagen niet voorgesteld. Uiteindelijk verlies ik dan mijn geduld (wat ik gezworen had nooit te doen - voor ik kinders had weliswaar, nu weet ik beter) en begint het schaapke hartverscheurend te huilen (daar is ze dus een krak in momenteel), waarop ik dan weer verschrikkleijk veel medelijden met haar krijg, want daar is ze ook een krak in, met zo van die betraande puppy-oogkes naar mij staan kijken. Pffff, opvoeden... het is toch met vallen en opstaan ze.

Op den duur denk ik al dat er echt iets met haar scheelt. Maar om nu direct naar de dokter te lopen en daar weer als overbezorgde moeder versleten te worden, daar heb ik nu efkens geen zin in.

PS: bijgevoegde foto is getrokken in de crèche, want daar is ze blijkbaar altijd de gemakkelijkste op àlle gebied. Zie dat eerste-communicantsnoetje... je zou toch smelten. Hoe kan dat thuis nu zo in een duivelke veranderen???? En toch zie ik ze doodgraag... ook al haalt ze momenteel het bloed vanonder mijn nagels:-))))

Frotterke

Nora is een frotterke, die loopt ganse dagen te wrijven over alle labels in haar kleren, die van haar broertje, die van ons, ...
Ik kocht ooit een labeldoekje van het merke Label Label, maar na al dat gefrot, moet dat af en toe ook eens gewassen worden. Dus vandaag maakte ik een reservedoekje - of waar luie zondagen allemaal niet goed voor zijn. En content dat Nora er mee is! Het originele doekje mocht zonder tegenstribbelen de wasmachine in!

Ik ben dan vanavond ook nog begonnen aan een cirkelrokje voor Nora, maar ik heb het daarnet opgegeven, want alles begon in het honderd te lopen. Ik dacht "dat ziet er simpel uit". Heb ik eventjes verkeerd gedacht. Binnenkort meer...

Update (22/02/2010): Het doekske bleek niet zo goed bestand tegen het "frotten". Mijn eigen schuld, ik had de naden heel dicht bij het stiksel afgeknipt, omdat de roodkapjesstof nogal dun is en je er dus de randen door kon zien. De satijnen linten waren dus aan de binnenzijde maar een millimeter of zo lang, en ieder zichzelf respecterend naaister weet dat dat super uitfritselt (als dat al een werkwoord is). Dus twee van de 12 labels moesten er vandaag al aan geloven. Ik heb gans de boel opnieuw gestikt en de randen groter gelaten. Nu is het perfect (naar mijn normen).

Ik kwam, ik zag en ik kocht...

Het Stoffenspektakel, al veel over horen zeggen, maar tot gisteren had ik het nog niet zelf meegemaakt. Amaai, zo veel stofkes! Zoiets zou er gewoon altijd moeten zijn.

Ziehier de buit:

En ziehier de plannen:

- Roodkapjesstofje: een nieuw labeldoekje voor Nora, en nog wat andere prullaria.

- Vichy-ruit: rokje voor Nora, zoals ik er hier één zag.

- Bloemetjesstofje: rokje voor Nora, model nog te bepalen.

- Bruin met roze stippen: kleedje voor Nora dat er hopelijk ooit zo zal uitzien, maar ik denk dat het gewoon veeeeel te hoog gegrepen is. 

- Blauw met witte stippen: rok voor mezelf, zo enen.  

Pfffff, en nu nog een nieuwe naaimachine, want mijn huidige is er één die ik in bruikleen heb van de schoonmama, en het is niet zo een goeie. Er is iets mis met de draadspanning en ik krijg het niet meer goed. Dus nu ben ik op zoek naar een simpel modelleke om bovenstaande projecten tot een goed einde te brengen. Alle tips zijn meer dan welkom, want jullie hebben hier met een leek te doen.

Pasta (niet zo) Pronto

Heerlijk pastarecept, voor de liefhebbers:

Ingrediënten:

- verse spinazie

- een doosje kerstomaatjes

- een handvol pijnboompitten

- een doosje champignons

- penne

- een doosje smeerbare geitenkaas (à la Chavroux)

- een brikpakje Alpro Soya room

- verse parmezaanse kaas

- een kleine courgette

- peper en zout

- olijfolie

Bereiding:

Spinazie stomen en eens gestoomd is, laten uitlekken.

Champignons aanbakken, en op het einde de in blokjes gesneden courgette toevoegen (zodat die niet platgekookt zijn).

Nog later de in 4 gesneden kerstomaatjes toevoegen zodat ze enkel warm zijn, maar niet gestoofd.

De pijnboompitten roosteren.

De geitenkaas en de room door elkaar mixen en peper en zout toevoegen.

Ondertussen de penne al dente koken.

Eens de penne gekookt is, beetje olijfolie doorroeren. Spinazie, champignons, kerstomaatjes, courgettes, pijnboompitten eronder roeren. Net voor het opdienen het geitenkaas-roommengsel toevoegen.

Opdienen met vers geraspte parmezaanse kaas. En ... smullen maar.

't Is niet bepaald een snelle hap, maar 't is wel de moeite. Ah ja, en jullie zien ook geen hoeveelheden bij de ingrediënten. Dat is omdat ik daar niet aan meedoe.

Toeval is...

... op Valentijnsdag patatten staan schillen en er zo eentje uit de zak halen:

Liefde is... uw lief die er een foto van trekt, speciaal omdat het Valentijn is. Maar anders doen wij daar helemaal niet aan mee ze ;-)

Carnaval bis

Voor Remi werd het dit - een draakje:

Met dank aan Meisjesmama voor de tip! Ik gebruikte een felgroen jasje dat ik nog liggen had, knipte het kapje open en naaide er stekels tussen. Omdat ik het nog niet af vond, naaide ik er ook een staartje aan. De stekels en het staartje zijn gewoon uitgeknipt uit een velletje vilt.

Nora's Pippi Langkouskleedje werd ook nog opgefleurd met een paar lapjes vilt. Want na het bekijken van de zoveelste aflevering op Kzoom, kwam ik tot de ontdekking dat het bij de "echte" Pippi ook zo is!

De foto's trekken er niet op, maar foto's van de mini's in hun carnavals-outfit zijn onderweg!

Hoezee!

Eindelijk een foto van Remi waarop hij lacht én recht in de camera kijkt.
't Baaske is namelijk een beetje cameraschuw.

Sneeeeeeeeeeuw

Twee centimeter sneeuw en gans België ligt plat. OK, ik overdrijf een beetje, maar toch. Ik vind het hilarisch.

Ik hou van sneeuw omdat:
- als je 's morgens de gordijnen opentrekt en de laag sneeuw is nog smetteloos, de wereld er zo vredig uitziet. En zo stil... Alsof alle geluid gedempt wordt.
- als je in de sneeuw naar het werk rijdt aan 20 km per uur, je heel wat dingen ziet onderweg waar je anders geen oog/tijd voor hebt.
- iedereen veel hoffelijker is op de baan (inclusief mezelf).
- Nora dan zegt: "mama, allemaal neeuw, alle wit".
- Nora en Remi's kaakjes er als rode appeltjes uitzien. Om in te bijten...
- het dan niet erg is om te laat op het werk te arriveren.

Ik hou niet van de sneeuw omdat:
- ik het graag warm heb en sneeuw per definitie met kou gepaard gaat.
- ook al gooien ze in België kilo's tonnen strooizout op de wegen (of dat wordt toch beweerd door de bevoegde ministers), de banen er toch verraderlijk glad bij liggen. Eén accident de parcours om de zoveel jaar is genoeg.
- sneeuw er voor zorgt dat ik meer schoenen moet poetsen.

En nu mag de zomer komen...

Perfect!

Ik herinner het mij nog alsof het gisteren was, maar het is dan ook nog niet zo lang geleden. Maandagavond, rond half negen. Nora in bed, Nico les gaan geven, en ik - 27 weken zwanger - met de voetjes omhoog in de zetel. Telefoon, de gynaecoloog. Caroline, ik vrees dat ik slecht nieuws voor jullie heb. Slik.

Ergens tussen de 21e en 25e week van mijn zwangerschap werd ik besmet met het cytomegalie-virus. Ik wist dat ik niet immuun was, en ik lette dan ook echt op wat ik deed. Nora's pampers verversen stond gelijk aan handen grondig wassen en ontsmetten met anti-bacteriële handgel. Eten of drinken delen met Nora was uit den boze, alsook elkaar kusjes geven op de mond :-( Maar op de één of andere manier, werd ik toch besmet. 't Is gewoon pech hebben, zei de gynaecoloog, en maak je vooral niet te veel zorgen. Ja, tarara.

De zwangerschap was gelukkig ver genoeg gevorderd, dus de kans op orgaanschade was vrijwel onbestaande, en dat bleek ook uit een speciale echografie. Maar voor andere gevolgen (schade aan de oogjes, gehoorschade,...) was het bang afwachten. Letterlijk afwachten... tot de dag van de geboorte. Want pas dan weet je waar je aan toe bent. Drie maanden stress en zorgen.

Om een lang verhaal kort te maken: Remi werd geboren, een maand te vroeg, en hij was "klinisch" perfect (om het met de woorden van de pediater te zeggen) maar hij was wel besmet. De gehoortest van K&G werd vroeger dan gewoonlijk uitgevoerd en zijn gehoor werd picobello bevonden (oef!). Op de leeftijd van drie weken werd hij onderzocht op de afdeling neonatologie van het UZ. Hij werd geprikt, gescand, gesondeerd in zijn maagje... en weer perfect bevonden (oef!). Toen hij 2,5 maanden was, werd zijn gehoor opnieuw getest en bleek hij beter te horen dan de gemiddelde baby (oef!). En op de leeftijd van drie maanden werd zijn ontwikkeling getest en bleek hij voor alles perfect op leeftijd te zitten (oef!). Vandaag is hij zes maanden en hij is nog steeds perfect in alle betekenissen van het woord (en om op te eten - eigen kind schoon kind zeker?).
Als ik dan gisteren iemand hoor vertellen dat hij zijn enige zoon verloren is in een verkeersongeval en nooit grootvader zal worden, dan slik ik ook eens... en prijs ik mezelf gelukkig met twee gezonde kinderen. Want ze zijn gezond, en gelukkig. En daarom wij ook.

Carnaval

't Is een feit: mijn eerste naaiprobeersel sinds lange tijd.

Zo is het tot stand gekomen:

Ieder jaar, zo ergens in de buurt van de Krokusvakantie, is het carnavalsfeestje in de crèche. De eerste keer was Nora verkleed als wit konijn. Ik had toen een wit broekje en wit t-shirtje omgetoverd tot konijnenpak, dat tegen de avond volledig uit elkaar gevallen was.

Het tweede jaar was ik het carnavalsfeestje gewoon compleet uit het oog verloren en ben ik de avond voordien nog vlug de Hema binnen gelopen om deze engelvleugeltjes.

Dit jaar had ik mijn oog laten vallen op een Pippi Langkous kostuum op de officiële Pippi-Langkouswebsite, maar dat was gewoon schandalig duur! Vorige donderdag viel er een reclameblaadje in de bus van de Lidl, met daarin een supergoedkope Pippi Langkous-outfit. Pruik en alles inbegrepen. Ik dus deze morgen naar de Lidl (voor dag en dauw - 'k moest toch naar de garage voor een bestek voor mijn auto. Grmbl) maar lap, alles uitverkocht.

Dus maakte ik maar zelf een kostuum... en dit is het resultaat.

OK, het is verre van perfect. Ik heb echt gesukkeld op de biais, die is schots en scheef. Daar moet ik dus echt weer inkomen. De zakjes heb ik er op gestikt met zigzagsteek, maar dat valt niet echt op. Ik had de zakjes ook graag afgewerkt met biais, maar ik was die echt zo beu, dat ik er dus een eenvoudiger versie van gemaakt heb. De knopen heb ik van een gilet geknipt die ik toch niet veel meer draag. De stof komt van een handdoek. De vlechtjes heb ik vandaag ik de Hema gevonden en de kousen natuurlijk ook. Het is niet echt op en top Pippi Langkous, maar 't komt toch in de buurt hé?