Conjeepajee

Tien dagen en een half congé payé... olé.
En wat staat er zoal op de to do lijst:
- Ladies night met de ladies,
- S.T.A.M.
- Prinsessenbal met Nora en het buurprinsesje.
- Westfleteren.
- Slapen tot na zes uur.
- Eindelijk nog eens een naaiprojectje.
- Grote kuis in de te kleine kinderkleertjes, ten voordele van zwangere buurvrouwen... (als ik het over mijn hart krijg om afscheid te nemen)
- Familiefeestjes.
- Eten.
- The Soprano's
- Dopido knutseltijd met Nora.
- Een muts voor mezelf.
- Nog eens home-made lasagne.
- Ijverige Wijven.
- Skypen.
- meer bloggen.
-...

Too much to do in too little time.

't is the night before Christmas...

(Soit, twee nights in feite)

... en ik geniet van de kerstboom, nu nog mèt pakjes.
... en ik hoop op een witte kerst met pakken sneeuw, want sneeuw, ik vind dat enorm gezellig en romantisch.
... en ik ontdekte vanavond dat Remi een pakjesdief is. Dus de pakjes staan niet meer onder de boom, maar op de kast ernaast.
... en ik kwam tot de conclusie dat Nora haar pakjes kiest op basis van het inpakpapier en niet op basis van grootte.
... en ik mis mijn broer en schoonzus.
... en ik heb nog niet al mijn cadeautjes.
... en ik moet nog een half dagske werken en dan ben ik tienenhalf dagen thuis. Zou er daar eindelijk nog eens een naaiprojectje van komen?
... en ik begin al te pijzen op mijn goeie voornemens voor 2011.
... en ik wou dat ik ook had meegedaan aan Secret Santa, maar om de één of andere reden deed ik dat niet en daar heb ik nu spijt van als ik al die toffe creaties zie.
... en ik ga nog eens een mutske haken.
... en ik wens iedereen een gezellige kerst!

Addicted

Lang geleden dat ik hier nog eens van me liet horen. En dat is niet omdat ik iedere avond - zoals het een Ijverig Wijf betaamt - achter de naaimachine zit. Neen. Ik heb een nieuwe hobby, en wel deze:

Mutskes haken...

Ik leerde het van haar op een gezellige avond onder vriendinnen en sindsdien ben ik verslaafd. Haken is de max, 't gaat vooruit, ge hebt geen tornmeske nodig, mijn huis ligt niet onder de talloze stukskes stof en restjes draad om nog maar te zwijgen van de kopspelden - niet zo ideaal met een 15-maander in huis - en het is gezellig. Niet dat ik het naaien volledig heb opgegeven, het staat alleen eventjes op een laag pitje.

Het haken leidde al tot Janina-achtige toestanden, waarbij oudere dames je nogal vreemd aankijken in de wachtzaal bij de tandarts, of de wederhelft die zei "dit is nu het beeld dat ik had van ons binnen een jaar of veertig" maar ik laat me niet doen en ik doe naarstig verder. Zoals het een Ijverig Wijf betaamt namelijk.

De Ijverige Wijven gaan Online

IJverige Wijven zijn fier op hun status en steken die niet onder stoelen of banken.

Ik ben een IJverig Wijf. En ik kom daarvoor uit met dit megahippe logo.

Alles over het doen en laten van de IJverige Wijven komt U vanaf nu hier te weten.

And then there was light, a wedding and a goodbye.

Na twee loodzware weken van laptoploosheid - blog updaten via den eifoon bleek minder evident dan gedacht - ben ik er weer.

Op creatief gebied valt er hier nog steeds bitter weinig te melden, tot mijn grote schaamte, op familiaal gebied des te meer. Nadat wij ons hier bijna drie jaar geleden in een zotte bui verloofden, kwam het er op 25/10 plots toch van... a wedding! Yes indeed. Geen dag vol met wit en duiven en rijst en pastoors en kerken en limo's en kostuums, maar eerder een dag van stadhuis en gezellig samenzijn met vrienden om af te sluiten met een etentje onder familie. Meer moest dat voor ons niet zijn...

Verder hadden wij gedurende de maand oktober twee extra huisgenoten. Mijn broer en zijn vriendin. Op een gezellige zondagnamiddag, bij taart en koffie, stelden zij ons de vraag of onze woonst ook efkens hun woonst mocht zijn in afwachting van hun Canadees avontuur. Wij (die toen nog niet beter wisten ;-) zeiden ja, en zo gezegd zo gedaan. Lap, zo maar plots twee extra mensen in uw huis. Remi terug in de ouderlijke slaapkamer (niet bevorderlijk voor de nachtrust) en de logés in Remi's kamer. Veel extra gerief in een klein rijhuizeke, extra files in de badkamer, om de vijf minuten naar de bakker om vers brood. Maar ook veel gezelligheid en drukte en lekker eten en altijd volk in huis 's avonds... 't Was leuk en achteraf gezien veel te kort, want nu zijn ze vertrokken en als ik heel eerlijk ben is het hier nu stil... veel te stil. En ruim.

Noremi is going dark.

Niet dat er hier niks te melden valt, maar mijn laptop gaf de geest (nog geen twee jaar oud). Er zou iets zijn met "de voeding". 't Zegt me niet veel, maar aan het gezicht van onze laptopdokter te zien, is het vrij ernstig, zoniet ongeneeslijk (lees: te duur om nog te herstellen). Vandaar mijn blogstilte want ik moet nu zo tussendoor op andermans PC/laptop/... mijn blog updaten.

Ondertussen zijn tips over goede, betaalbare laptops die niet na twee jaar de geest geven meer dan welkom.

Update: Den Acer blijkt dan toch niet zò slecht te zijn. 't Was den oplader die de geest had gegeven. Nieuwe oplader gekocht en Macbookdroom in de ijskast gestopt. 

- loos

Er rollen schone dinges vanonder 't naaimachien in naaiend blogland, alleen niet bij mij.
Niet alleen ben ik stofloos ('t Stoffenspekatkel ging jammer genoeg aan mij voorbij wegens geen verlof meer), maar ik ben ook nog eens inspiratieloos en nog steeds futloos.
En woensdag zijn 't weer Ijverige Wijven in combinatie met een Stoffenruil. Help!

Ik hoop op verbetering en daarmee gepaard gaande: interessantere blogposts.

Overheerlijke vegetarische groentenlasagne.

Rijkelijk te laat, maar daarom niet minder lekker: mijn bijdrage aan "September Veggiemaand".

Ingrediënten:
10 rijpe tomaten (middelmaat)
1 pak basilicum
1 doosje champignons
5 grote wortels
1 grote ui
2 teentjes look
1/2 glas droge witte wijn
1 pak verse spinazie
1 pot Cottage Cheese (500 gr)
Pecorino of parmezaan
Lasagnevellen

Werkwijze:
Ontvel de tomaten (2 minuutjes in kokend water en dan blussen met koud water) en snij ze in stukken, snij de ui in stukjes en de look ook. Ui en look eventjes fruiten in de boter en blussen met witte wijn. Tomaten toevoegen en laten sudderen tot de tomaten "gesmolten" zijn. Dan verder laten sudderen op laag vuurtje. Je kan de tomatensaus nog mixen indien gewenst, maar dit hoeft zeker niet. Champignons en wortels + peper en zout: stoven. Spinazie met veel peper: stoven. Lasagnevellen kook ik meestal op voorhand (zeer al dente) om niet gare vellen in de lasagne te vermijden.

Neem een grote ovenschotel en puzzel: laag tomatensaus, lasagnevellen, spinazie, cottage cheese, lasagnevellen, tomatensaus, wortel-champignonmix, cottage cheese, verse basilicum, lasagnevellen, tomatensaus. Strooi er dan zeer rijkelijk de pecorino of parmezaan over. 1 uurtje in de oven op 180 graden (als de vellen op voorhand gekookt zijn).

Hier voor u getest en goedgekeurd door vier hongerige volwassenen, een kleuter en een baby!

PS: de voorbereidingstijd en afwas nadien had ik ferm onderschat maar de lasagne is het wel meer dan waard. Ah ja, en zo iets deftig gedresseerd op uw bord krijgen is ook niet evident.

Moe. Moeder. Moest. Moeder dus.

Woensdag 29/09/2010, 09.30 uur: bloedafname bij de huisarts.
Donderdag 30/09/2010, 19.18 uur. Telefoontje naar de huisarts. Leverfunctie goed, nierfunctie goed, cholesterol perfect, suiker goed... Perfect gezond!
OK, pak van mijn hart, maar waarom ben ik dan zo moe? Echt moe. Ik ben nog nooit zo moe geweest.
Wel, blijkbaar omdat ik moeder ben. Volgens de huisarts. Dus 't zal wel waar zijn.

't is Liefde met de grote L

Voor Leon

Hij liet eventjes op zich wachten, stoere Leon. Maar op 15 september was hij daar! Een vriendje voor Remi. En eindelijk kon ik mijn eerste flock-maaksels afgeven aan Leon zijn fiere mama, want die lagen al drie weken te blinken in de kast.

Ziehier:

Inspiratie: postkaartjes van bij de Huiszwaluw.

Krop

't Was de week van de kroppen. Niet van kroppen sla, eerder van kroppen in de keel.

Een krop in de keel vandaag, toen ik met Remi in de wachtkamer van het COS in het UZ vertoefde. Waarom? Daarom. Hij moet namelijk nog ieder jaar op controle om zijn ontwikkeling op te volgen. Daar zat ik dan, in de wachtzaal, met mijn perfect gezonde zoon. Tussen allemaal ouders met niet zo perfecte kindjes. En dat is nog een understatement. Dapper zijn die ouders, daar heb ik geen ander woord voor. Dapper. En elk had zijn verhaal. Een krop in de keel toen een moeder zei "het leven is niet eerlijk". En ik kon dat alleen stilzwijgend beamen. En schuldig slikken, omdat ik met mijn perfect kind in die wachtzaal zat. Ook al hoef ik me daar niet schuldig over te voelen. En toen weer een krop, toen de dokter zei: hij zit voor op zijn leeftijd, en je hoeft hier niet meer terug te komen. Dat was dan een krop van geluk, overschaduwd door de gedachte aan alle andere moeders in de wachtzaal die nog vele jaren terug zullen moeten komen.

Een krop in de keel toen ik dit las. Het leven is inderdaad niet eerlijk.

En dan waren er ook de goede kroppen: iedere morgen, bij het verlaten van Nora's school. Omdat ze daar zo gelukkig is, en enthousiast staat te zwaaien, en iedere avond vraagt "mama, mag ik mogge nog een keer?". Een krop de ochtend van haar derde verjaardag, omdat ze zo content was met een eenvoudig kaartje, wat vlaggen en drie ballonnen aan haar stoel. "Ik ben een pin-sessss". En ook wel omdat ze nu drie is, en niet meer klein, maar groter. Haar hoofd kom bijna boven het aanrecht zag ik zo daarnet.

Voor jullie beginnen denken dat het hier maar een triestige bedoening is ten huize Noremi:
Wij vierden ook feest, voor Nora's verjaardag en zondag breien we daar nog een vervolg aan. Met nichtjes en oma's en opa's en mamie's en papie's en nonkels en tantes.

Ter ere van de jarige maakte mama een cadeautje voor het klaskeukentje:

Een schort, pannenlap en koksmuts, en een heleboel vilten eetwaren (die ik ooit eens bij één van jullie zag, maar ik vind niet terug bij wie), waaronder een krop sla om bij het thema van deze post te blijven. 

En er viel een cadeautje in de bus, waar ik blij van werd, een PIF'je van Mme Li:

Een sleutelhanger voor mezelf. Toevallig kwam die wel heel goed van pas, want mijn sleutelhanger met mijn jetonneke voor in de supermarktkar was afgebroken, en nu heb ik er een nieuwe. Gedaan met vloeken en zoeken naar munstukken van 1, 2 of een halve euro (en die dan net niet vinden, waardoor je bij de eerste de beste passant moet gaan schooien).
Een perfect afgewerkt kleedje in een prachtig stofje voor Nora. "Moooooooooooi" zei ze. Dus meer hoeft dat niet te zijn.

Binnenkort dus ook hier een PIF'je. Beware. Geïnteresseerden kunnen zich al aanmelden.

Zonnestraal

Het regent hier 1 september-berichten in blogland, en zo ook bij Noremi. Niet zo zeer een bericht, eerder een impressie van de dag:

Op 't gemak een stuutje mé sjokko eten (Boerinnekessjokko jawel. De dochter is ook verslaafd)

Wachten op de facteur (of beter gezegd op mama die in zeven haasten nog alles moest bijeen grabbelen na een hectische nacht en ochtend omdat papa Noremi besloot net nu nierstenen te kweken)

Geduldig wachten op de stoep tot broertje in de auto vastgegespt zit!

En eindelijk, mijn zonnestraaltje in de klas!

En mama zag dat het goed was! Ah ja, want het was een nieuwe school, dus toch weer een beetje 't zelfde gevoel of toen.

Pimp my poussette

De creativiteit was hier de laatste tijd ver te zoeken, net zoals de zon en de energie. De zomer vind ik sowieso niet echt een seizoen om achter de naaimachine te zitten, dat gecombineerd met talloze onderbroken nachten (ofwel Nora ofwel Remi - wij beginnen hier al te denken dat die twee gewoon afspreken in den duik) zorgde er voor dat de naaimachine nog bijster weinig aan het daglicht werd blootgesteld.

Maar, de verjaardag van de dochter nadert met rasse schreden, dus er was werk aan de winkel.

Deze beauty stond al jaren stof te verzamelen op de logeerkamer bij mijn oma. En diezelfde oma had al ettelijke keren gevraagd wanneer ik nu eindelijk eens die poppenwagen een nieuwe thuis ging geven.Dus twee weken geleden verhuisde de poppenwagen van oma's logeerkamer naar onze kelder, en deze week werd hij gepimpt.

(aangezien ik weer eens "voor"-foto's vergeten nemen ben moeten jullie het met eenhalf ontlede poppenwagen stellen)

Ik zeg het u mensen: poppenwagens zoals deze, dat maken ze niet meer! Dit is gewoon een mini-versie van die ouderwetse donkerblauwe poppenwagens met van die reuzachtige grote wielen. Schoooon, maar o zo onhandig om ons hedendaags wegennet mee te trotseren, al vraag ik mij af hoe ze dat vroeger deden. Enfin, vroeger: Airbags, Maxi Cosi, verplichte autogordels, ... daar had geen kat nog van gehoord. Neen, wij lagen stoer te wezen in onze rieten rieswieg op de achterbank van de gezinswagen. Maar ik ben aan het uitwijden.

Deze week werd de poppenwagen dus gepimpt: oude, door de zon verschenen en door nicotine aangetaste hoes werd losgeknipt en werd herbruikt als patroon, een blitzbezoek aan Ikea leverde twee stofjes op, hemelsblauwe (Nora's lievenlingskleur) Ditte en veelkleurige Frederika voor de binnenkant, en mama Noremi sloeg zowaar aan het naaien.

Aanschouw het resultaat.

Morgen komt de dochter terug van een nachtje bij oma en opa (zo kunnen een oververmoeide mama en papa Noremi ook eens bijslapen) en ook al is het nog niet haar verjaardag, toch krijgt ze hem als vervroegd cadeautje... Ik ben benieuwd.

En nu ga ik wat slaap inhalen.

Commiskes

• 16 kilo geduld
• 36.500 stuks ononderbroken nachten
• 2,5 kilo "alone-time"
• 2 stuks brave brave kindertjes
• 120 stuks romantische dates
• 20 kilo zonnestralen
• een paar literkes wijn

Dat lieve lezers... is het boodschappenlijstje van een oververmoeide moeder.

4 augustus 2010

En toen werd deze mini één...

en leest hij al vlotjes de Knack.

Bonjours.

We zijn terug van weggeweest.
De afgelopen twee weken...

...danste Nora tussen de bloemen

...probeerden wij nora het tuten af te leren (wat ons jammer genoeg niet lukte)

...deed Remi een tuksken in zijn buggy

...werd Nora een beach-babe

...werden Remi zijn blauwe ogen nog blauwer

... en zijn blonde lokken nog blonder

...leerden onze kinders synchroon tukskes te doen, na eerst een uur bal populaire te houden in hun kamerke.

...was geen zee te diep en geen golf te hoog voor Remi

...ontdekte Remi het genot van een goed zandtaartje.

En nog veel meer!

à bientot

Gedaan met mijn vakantiejob? Check.

Huis aan de kant? Check

Valiezen gepakt? Bijna Check.

Congé payé op hoofdjob? Nog twee dagen en dan check.

Gedaan met mijn mini's missen? Nog twee laaaaaaaaaaaange dagen en dubbelcheck.

Noremi gaat in congé, olé olé.

Tot binnenkort allemaal.

Gentsche Fietse: love or hate?

De Genste Feesten. Waar is den tijd dat ik daar zo naar uitkeek? Ouders op reis, mijn zuurverdiende vakantiejobcenten - toen nog Belgische franken - spenderen aan drank (met welluidend klinkende namen als Blue Thrill, Troela en soms ne keer een Jupilerke) en sigaretten, dansen tot de zon op kwam en de nacht - bij dageraad - afsluiten onder de spiegelbol. 't Waren schone tijden.

Anno 2010 heb ik, nochtans een fiere Gentenaar, net geen hekel aan de Gentse Feesten (I know, shoot me). Want in tegenstelling tot een decennium geleden spendeer ik die tien dagen op een volkomen andere manier: ik werk in de zaak van de schoonouders, in het epicentrum van de Feesten, en geloof me, het is daar druk! Tussendoor oefen ik ook nog eens mijn normale carriere uit. Mijn mini's zijn uitbesteed aan oma's en mamie's, dus die zie ik zo eens tussen de soep en de patatten. Mijn bijna wederhelft ontsnapt er ook niet aan en neemt de avond en nacht-shift voor zijn rekening op de Feesten, dus wij liggen een uur of twee samen in bed (slapend voor alle duidelijkheid) en that's it. 's Avonds ben ik veel te moe en uitgeteld om er ook nog maar te denken eens een duik te nemen in het nachtleven... dus van het uitgebreide aanbod vanalles-en-nog-wat heb ik niks gezien. Ik kijk zo uit naar de dag dat ik er weer van kan genieten: concertje doen, met de mini's naar Batakamp, gewoon ronddolen in de stad...

Soit, Gentse Feesten dag 1 overleefd?- check. Nog negen te gaan... en dan: Platte rust.
En nu gaat ondergetekende een tukske doen en rest me enkel nog het volgende:

Aan alle fellow-Gentenaars: amuseer jullie, wees voorzichtig, geniet ervan en drink er enen op mijn gezondheid. En ik ben toch wel een beetje jaloers.

I went...

Ik kwam, ik zag en ik overwon mijn drempelvrees. En het was tof. En ik leende een patroon van Janina en patroonpapier van Oontje. Want in mijn haast was ik de helft vergeten. Bedankt dames. En bedankt Mamasha voor de organisatie.

To go or not to go, that is the "?"

Naar waar? Awel, naar hier.
Waarom wel? 't Gaat tof zijn en ik heb nieuwe stofkes en inspiratie.
Waarom niet? Drempelvrees en moe moe moe moe na elvendertig onderbroken nachten.

Lach eens naar het vogeltje

Of ook wel: hoe wij probeerden een deftige groepsfoto te trekken van ons nageslacht (niet alleen het onze, maar ook dat van een bende vrienden, want neen, wij hebben geen zes kinders) maar daar hoegenaamd niet in slaagden:

Maar plezant... dat was het wèl!

De tand - deel 2

Het is dus duidelijk waarom wij de afgelopen twee weken iedere nacht ons bed uit moesten: Remi heeft een derde tand. Op die leeftijd (11 maanden) had Nora al haar volledige gebit, maar kom, da's bijzaak.
Ik zat vandaag zo eens te rekenen: een kind krijgt 28 20 melktanden, Remi heeft er nog 25 17 te gaan. 25 17 keer 2 weken slapeloze nachten. Da's zowat 50 34 weken... dat is zowaar bijna 2/3 van een volledig kalenderjaar. Toch?? *

Ik zou beter niet meer rekenen.

* Na wat opzoekingswerk bleek hier dat een melkgebit dus maar uit 20 tanden bestaat en geen 28! Mijn parate kennis is ook niet meer wat het geweest is.

Over knoopsgaten en zieke meisjes.

Voila, I did it... knoopsgaten maken. Mijn welgemeende dank gaat uit naar Oontje voor de super-de-luxe handleiding, en aan Jesupoze voor dé ideale knoopjes!
De knoopsgaten zijn niet zo perfect als ik ze zou willen, maar het zijn knoopsgaten en het kleedje kan nu dus ook gedragen worden... door een model met extreem ochtendhumeur (een poos later bleek dat ze 38,5 graden koorts had, dus het slechte humeur werd haar heel snel vergeven).

Projectjes...

Deze stofjes arriveerden deze week ten huize Noremi.

Waarin ze getransformeerd zullen worden, is nog een groot vraagteken.

En momenteel is het trouwens geen weer om achter de naaimachine te kruipen.

Buiten spelen, zand verzamelen, met water smijten... dat is waar we ons nu zoal mee bezig houden!

Swap(je)

Ik ben op zoek naar twee knoopjes die zouden passen bij het kleedje uit de vorige blogpost. Iemand die er dus een paar te veel heeft (oranje of appelblauwzeegroen) en die wil ruilen met onderstaande lieftallige appelknoopjes... laat maar weten hé. En zeg nu zelf, twee knoopjes weggeven en er vijf voor in de plaats krijgen... betere deals vindt een mens niet zenne.

Btw: aan alle moeders van sprietjesdochters: het past!! Jippie. Maar het is iets aan de korte kant, dus ik geef het misschien ooit wel eens tweedehands weg.

Tea Party Sundress with a twist

Ik weet het, ik loop bij deze het risico dat er een banvloek over mijzelf en deze blog wordt uitgesproken, maar ik ben niet zo wild van de Tea Party Sundress van Oliver+S. Voilà, het hoge woord is er uit. Het bovenstukje vind ik prachtig, de salopet-versie ook, maar ik ben niet te vinden voor het rokgedeelte en meerbepaald de stroken waaruit de rok bestaat. Maar omdat er over smaken en kleuren nu eenmaal niet te discussiëren valt, hoop ik dat jullie het mij vergeven.

Ik broedde al lang op een nieuw ideetje voor een kleedje, kocht zondag een lapje stof op Petit Bazaar en, Halleluja, kwam op deze blog terecht. En laat zij nu net een prachtig kleedje gemaakt hebben. Idealekes, een cirkelrok, daar ben ik ondertussen expert in - hum - en een bovenstukje met beleg maakte ik hier ook al eens... dus een nieuw kleedske was geboren. Tataaaaaaaaaaaaaaaa:

Het stofje komt van Vermiljoen's wasdraad, en het oranje stofje komt uit Ikea.

Al bij al viel het maken van dit kleedje echt wel mee. Alleen... zucht, diepe zucht... ik liet Nora het bovenstukje al eens passen en het was echt wel nipt. En... nog diepere zucht... ik weet begot niet hoe ik knoopsgaten moet maken. Ik heb daar wel een speciale instelling voor op ons Sylvia, maar Sylvia arriveerde hier zonder handleiding en ik geraak er echt niet aan uit. Help!!

Ah ja, voor ik het vergeet: leuke Give Away bij Oontje! Allen daarheen!

En als het kleedje niet past voor Nora, doe ik ook een give-away... dus dames met sprieterige dochters tussen 2 en 3 jaar: hou jullie klaar!