Over mij

32 jaar, woonachtig met mijn wederhelft in Gent. Mama van schat Nora (°september 2007) en minischat Remi (°augustus 2009) die momenteel het grootste deel van mijn tijd en gedachten in beslag nemen.

E-mailadres

donderdag 18 november 2010

Addicted

Lang geleden dat ik hier nog eens van me liet horen. En dat is niet omdat ik iedere avond - zoals het een Ijverig Wijf betaamt - achter de naaimachine zit. Neen. Ik heb een nieuwe hobby, en wel deze:


Mutskes haken...
Ik leerde het van haar op een gezellige avond onder vriendinnen en sindsdien ben ik verslaafd. Haken is de max, 't gaat vooruit, ge hebt geen tornmeske nodig, mijn huis ligt niet onder de talloze stukskes stof en restjes draad om nog maar te zwijgen van de kopspelden - niet zo ideaal met een 15-maander in huis - en het is gezellig. Niet dat ik het naaien volledig heb opgegeven, het staat alleen eventjes op een laag pitje.

Het haken leidde al tot Janina-achtige toestanden, waarbij oudere dames je nogal vreemd aankijken in de wachtzaal bij de tandarts, of de wederhelft die zei "dit is nu het beeld dat ik had van ons binnen een jaar of veertig" maar ik laat me niet doen en ik doe naarstig verder. Zoals het een Ijverig Wijf betaamt namelijk.

donderdag 4 november 2010

De Ijverige Wijven gaan Online

IJverige Wijven zijn fier op hun status en steken die niet onder stoelen of banken.

Ik ben een IJverig Wijf. En ik kom daarvoor uit met dit megahippe logo.


Alles over het doen en laten van de IJverige Wijven komt U vanaf nu hier te weten.

maandag 1 november 2010

And then there was light, a wedding and a goodbye.

Na twee loodzware weken van laptoploosheid - blog updaten via den eifoon bleek minder evident dan gedacht - ben ik er weer.

Op creatief gebied valt er hier nog steeds bitter weinig te melden, tot mijn grote schaamte, op familiaal gebied des te meer. Nadat wij ons hier bijna drie jaar geleden in een zotte bui verloofden, kwam het er op 25/10 plots toch van... a wedding! Yes indeed. Geen dag vol met wit en duiven en rijst en pastoors en kerken en limo's en kostuums, maar eerder een dag van stadhuis en gezellig samenzijn met vrienden om af te sluiten met een etentje onder familie. Meer moest dat voor ons niet zijn...

Verder hadden wij gedurende de maand oktober twee extra huisgenoten. Mijn broer en zijn vriendin. Op een gezellige zondagnamiddag, bij taart en koffie, stelden zij ons de vraag of onze woonst ook efkens hun woonst mocht zijn in afwachting van hun Canadees avontuur. Wij (die toen nog niet beter wisten ;-) zeiden ja, en zo gezegd zo gedaan. Lap, zo maar plots twee extra mensen in uw huis. Remi terug in de ouderlijke slaapkamer (niet bevorderlijk voor de nachtrust) en de logés in Remi's kamer. Veel extra gerief in een klein rijhuizeke, extra files in de badkamer, om de vijf minuten naar de bakker om vers brood. Maar ook veel gezelligheid en drukte en lekker eten en altijd volk in huis 's avonds... 't Was leuk en achteraf gezien veel te kort, want nu zijn ze vertrokken en als ik heel eerlijk ben is het hier nu stil... veel te stil. En ruim.