Over mij

32 jaar, woonachtig met mijn wederhelft in Gent. Mama van schat Nora (°september 2007) en minischat Remi (°augustus 2009) die momenteel het grootste deel van mijn tijd en gedachten in beslag nemen.

E-mailadres

dinsdag 30 maart 2010

Warme oproep

Zoals jullie in de vorig post kunnen lezen, komt Nora's eerste schooldag met rasse schreden dichterbij. En zo ook haar laatste dag in de crèche. Snik.
Ik ben hier al een paar dagen mijn hersenen aan het pijnigen over wat ik zou kunnen maken voor de kindjes van Nora's groep. 't Mag vooral niet te veel werk inkruipen, want - 'k ben er weer vroeg bij - ik zou ze de laatste week van de paasvakantie al nodig hebben. En deze week en komend weekend ben ik drukbezet en zal de naaimachine niet uit de kast gehaald worden. 't Mag ook een niet-naai-projectje zijn hoor! Alle ideeën zijn welkom!

woensdag 24 maart 2010

Proefdraaien

19 april 2010. 't Staat al maanden aangevinkt in mijn agenda. Nora's eerste schooldag. Ik weet niet wat ik er moet van denken. Aan de ene kant ben ik opgelucht, want naar het schijnt heeft schoolgaan een positieve invloed op het peuterpuberen. Aan de andere kant: 't is gedaan, fini, done, ... mijn kleine meisje. 't Zal nu met reuzesprongen vooruit gaan, en voor ik het weet lig ik 's nachts wakker omdat mijn dochter nu nog niet thuis is. Ik word er helemaal emotioneel van. Maar aangezien het leven verdergaat, moet ik mij er bij neerleggen en ga ik morgen met de dochter een namiddagje proefdraaien in de kleuterklas. Ben echt benieuwd hoe het er daar aan toe zal gaan. Wegens de superdeluxe-echt-goed-uitgedokterde-en-vooral-supereerlijke grootstedelijke inschrijvingspolitiek van de Stad Gent (maar dat is dan mijn emotioneel ingegeven en vooral extreem subjectieve mening) is het niet de school van onze eerste keuze waar we al eens een lesje meegevolgd hadden en weten we niet goed wat te verwachten. Onze eerste indruk bij de inschrijving was heel positief... nu nog afwachten hoe het er morgen aan toe gaat. Ik heb alvast een voorraad papieren zakdoeken in de sjakosj gestoken. Wat gaat dat geven op D-day?

maandag 22 maart 2010

Retro-tuniekske

Zondag ging ik naar een uitverkoop van Fred en Ginger, Kiekeboe, Nijntje, Limon, Hilde en Co en nog allerlei andere toffe (maar dure) merken. Uitverkopen... you never know what you're gonna get. Ofwel is het een stapel oude, gedemodeerde vodden, ofwel is het woord "uitverkoop" absoluut niet evenredig met de gehanteerde prijzen, ofwel... heb je geluk. Zoals ik zondag. Super-uitverkoop, echt de moeite waard. Ik was van plan daar een half uurtje te blijven, maar toen ik daar met een vriendin arriveerde, was het eerste wat we tegen elkaar zeiden "hier gaan wij nooit op een half uur buiten zijn". En 't was geen leugen... anderhalf uur hebben we eindeloze rekken met kleertjes doorgespit, en omdat we beiden andere verplichtingen hadden, gingen we dan maar naar huis - met pijn in het hart welteverstaan.

Ik zag daar een super koddig tuniekje voor Nora, maar dat was dan wel nog vrij prijzig en net op 't nippertje qua maat. Nu zou het nog gaan, maar tegen de zomer waarschijnlijk niet meer. Dus maakte ik vandaag zelf een tuniekske voor de dochter.










Het stofje ligt hier al eeuwen en komt oorspronkelijk uit mijn oma's stoffenkast. Mijn oma naait als sinds jaar en dag en ze is bijna 84. Dus haar stoffencollectie is immens!!! Het patroontje is weer eens volledig uit mijn duim gezogen. Nora heeft het nog niet gepast, dus 'k hoop dat het iets of wat haar maat is, anders moet ik eens een give-awayke doen hé ;-). Het bovenstukje is met een beleg omdat ik dat toch properder vind. Aan de voorzijde heb ik er een randje biais tussen gestikt, voor de lol en om het wat speelser te maken. Aan de achterkant heb ik er toch een elastiek ingenaaid, want ik ben van mening dat een kledingstuk zoals dit mooi moet aansluiten, zeker als het in de zomer zonder t-shirt gedragen wordt (en dat is de bedoeling). Vooraan zit er ook een omgekeerde stolpplooi (zal ook wel een naam hebben, maar zou begot niet weten hoe dat noemt - iemand?) omdat het dan wat beter valt. Het stofje is namelijk tamelijk stug. Voor de rest mag er niet te nauw naar de afwerking gekeken worden, want 't zat op een uurke of twee in elkaar en het is er een beetje aan te zien.
Ah ja, en de kleuren zijn ook veel minder somber dan de foto's doen vermoeden.

Iedereen die op de hoogte wil gehouden worden van de volgende uitverkoop, laat maar weten hé!

zondag 21 maart 2010

Moeders voor moeders

Herinneren jullie zich dit nog?
Wel, dit is wat ik - eindelijk - maakte:
- twee fopspeendoekjes, die ik in den duik ga moeten opsturen, want Nora snapt niet dat ze niet voor haar zijn en loopt er constant mee weg. Dit projectje was heel rap geklonken. Vier cirkeltjes (of wat er voor moet doorgaan), twee satijnen eindjes lint en samenstikken.
- een slab met mouwen (alweer gaat alle eer naar haar). Dit projectje was zweten geblazen. Pfoewie, ik ben daar dus weken geleden eens aan begonnen en heb toen zodanig gevloekt op de biais en de mouwen dat ik de slab in een hoekje in de stoffenkast had weggemoffeld. Aangezien ik mijn twee fopspeendoekjes maar povertjes vond om op te sturen, besliste ik om de slab voor eens en altijd af te werken (ze was voor Remi bedoeld, maar die is zodanig gegroeid dat de mouwen al rijkelijk te kort zijn). Ik wou de mouwen ook afwerken met biais, zoals bij Meisjesmama, maar dat ging langs geen kanten, dus ze zijn gewoon omgestikt. Ik kan ze ook nog altijd proberen verkopen op E-bay voor schandalig veel geld natuurlijk (knipoog).

woensdag 17 maart 2010

Eindelijk lente!!

Deze namiddag was het moeder-dochterdag. Samen naar de stad om zomerkleertjes, schoenen (ik laat me niet meer vangen, zoals vorig jaar toen ik vlak voor de zomer nog sandaaltjes voor Nora nodig had en ik gans Groot Gent heb afgelopen op zoek naar het perfecte paar), en een pannenkoek.

't Was leuk en gezellig (minus enkele peuterpubercrisiskes die vrij vlug bezworen waren). De lente, het doet toch wat met de bevolking, iedereen is veel vrolijker en plots zijn de chagrijnige gezichten heel ver te zoeken. Leuk leuk leuk. Ik merk het op 't werk ook: iedereen heeft zin een een babbel. Waar het tot vorige week allemaal "ik ben de winter beu, grmbl, zucht, grrrr, blaas" was dat de klok sloeg, is het nu "hoe is het met de kindjes, lach, giechel?".

Enfin, meer heb ik niet te melden. Ik ben gewoon blij dat het eindelijk lente is!

En ziehier de buit (een dame moet toch schoenen hebben niet waar?):

maandag 15 maart 2010

Yes we can!

Projectje nummer twee is een feit: het stolpplooikleedje voor Nora. Weken heb ik er over gepiekerd. Zou ik er aan beginnen of niet. Mijn enige wapenfeit was tot op vandaag een cirkelrokje en laat dat nu in feite niet zo moeilijk zijn. Na lang treuzelen en wat peptalk van Liezelmoedertje, begon ik er aan. Ik tekende eerst een patroon (Jawel, ik. Ik tekende een patroon. Noot aan de lezers: ik haat patronen, ik doe daar normaal niet aan mee), want ik wou dit echt wel tot een goed einde brengen. Ten eerste omdat ik het een supermooi modelletje vind, en ten tweede omdat ik mezelf Vermiljoen-stofjes beloofd had, indien dit kleedje zou lukken. Ik baseerde me op een bestaand - te klein - kleedje van Nora en telde er overal een paar centimeter bij.
Ziehier het resultaat:










Het was de eerste keer dat ik met een beleg werkte, en ik volgde deze schitterende handleiding. Mijn eerste poging mislukte - dat komt er van als je de handleiding niet goed leest - maar dankzij de knipjestheorie kwam alles tot een goed einde. De stolpplooi dokterde ik zelf uit, ik maakte eerst een papieren versie en deed dan net hetzelfde met mijn stof.

Nu twijfel ik nog over één ding, zou ik het nog zo afwerken, of laat ik het zoals het is? Ik vind het wel mooi met het bandje, omdat het dan ook minder opvalt dat de bollekes niet overeen komen. Aan de andere kant, als ik daar nu nog zo een froezelrandje moet opstikken, moet ik de zijnaden weer losdoen.
Ah ja, nog aan laatste woord van dank aan Liesel voor 't vertrouwen ;-) 
En heb ik Vermiljoenstofjes verdiend of niet?

dinsdag 9 maart 2010

Mèt model

Het cirkelrokje, met de gelukkige eigenaar (net uit bed en uit de douche):
Het volgende projectje is het stolpplooikleedje à la Liezelmoedertje, maar ik durf er niet aan beginnen. Ben mezelf nog een beetje moed aan het in-bloggen (blogs lezen, patroontjes bekijken, opzoeken wat een paspel is *bloos*,...). Ik zag zondag op de beurs "Fun For Kids" trouwens de wondermooie stofjes van Vermiljoen. Ik heb er mezelf een paar beloofd als het kleedje lukt... duimen dus.

woensdag 3 maart 2010

Cirkelrokje

Voor mijn eerste echte projectje, besliste ik om een cirkelrokje te maken. Zag er gemakkelijk uit vond ik.
Het idee haalde ik bij Meisjesmama, en via haar blog kwam ik terecht op de blog van Mme Zsazsa, alwaar ik een schoon uitgetekende handleiding vond. Bij deze, merci voor de super handleiding, maar wiskunde en ik, das geen grote liefde, dus passers en berekeningen dat was me iets te veel van het goede. Per slot van rekening zag het er dus gemakkelijk uit - vond ik.
Bij één van Meisjesmama's commentaren zag ik dat zij "gewoon een gaatje knipt en dat steeds groter maakt" en dat was al wat meer my cup of tea.

Achteraf gezien had ik toch beter de wiskundige methode toegepast (heb Nico al opgedragen dringend zijn passer van onder 't stof te halen), want het tot stand komen van 't rokske heeft heel wat voeten in de aarde gehad. Eerst had ik de cirkel volledig verkeerd geknipt (ja! dat kan dus!), waardoor ik dus een stuk aan de onderkant moest aanzetten (vandaar de biais). Het stukske stof waaruit dit rokje tot stand kwam was amper 50 cm groot, dus veel had ik niet over. De tailleband knipte ik ook verkeerd (ja! kan dus ook!!). Ik heb een smalle dochter, maar de tailleband die ik eerst knipte, paste nog niet rond één van haar billekes. Ik moest dus de tailleband recupereren uit allerlei kleine restjes, maar aangezien die toch gefronst is door de rekker, valt dat niet echt op. Ik brak twee naalden op het proberen samenstikken van de elastiek die in de tailleband moest... Zucht. Maar, na veel gevloek, getorn, en een binnenkant waar ge best niet te dicht naar kijkt, is dit het resultaat (nog zonder model, want die lag al lang in dromenland):



Ik vind dat ons Sylvia goed werk geleverd heeft.

Sylvia

Vandaag mocht ik ze gaan halen. Wie? Awel, ons Sylvia...
Ons Sylvia is mijn nieuwste naaimachine: een Husqvarna 113 model "Sylvia". Heel nieuw is ze eigenlijk niet. Mijn schoonmama kocht ze ooit om eens "een broek af te knippen en om te zomen". Het was geen goedkoop geval, want als mijn schoonmama iets doet, dat doet ze het goed. Om een lang verhaal kort te maken: op een dag werd ons Sylvia uitgeleend, en toen ik een paar maanden geleden besloot om terug te gaan naaien, werd de naaimachine uiteindelijk terugbezorgd aan de rechtmatige eigenaar. Jammer genoeg in zeer povere staat. Ik bracht Sylvia vorige week naar de naaidokter in Ledeberg en na een volledig revisie mocht ik ze vandaag mee naar huis nemen.

Tot gisteren naaide ik dus op een Primera uit den Aldi. Geen slecht woord over den Aldi, maar van naaimachines hebben ze weinig kaas gegeten. Om "een broek af te knippen en weer om te zomen" is ze ideaal, maar voor het - ahum - betere werk, voldeed ze niet. Ik had ook een probleem met de draadspanning dat ik niet opgelost kreeg. Dus vandaag verhuisde de Primera terug naar schoonmama en staat ons Sylvia hier nu te blinken op de keukentafel. Jongens, wat een verschil. Stil dat die is! En ik heb een lichtje (jipie!!). En 't belangrijkste, ze naait gewoon stukken beter... Dus: lang leve ons Sylvia, ze is misschien niet meer van de jongste, maar ik kan ze nu al niet meer missen!