Een broodje kaas

Vandaag moest ik naar een werk-gerelateerde opleiding. Een mens is nooit te oud om te leren, niet waar?
't Is niet meer wat het geweest is, die opleidingen. De tijd van uitgebreide broodjeslunches met collega's behoort blijkbaar tot het verleden ('t is nu eenmaal overal crisis). Aangezien ik de nota over "breng uw eigen lunchpakket mee" nooit ontvangen had, trok ik met twee collega's naar de plaatselijke supermarkt om een belegd broodje. Slecht idee.

Zij: "wa magt zijn?". Ik: "Een broodje met tonijnsla alstublieft". Zij: "keb geen tonijnsla". Ik: "Een broodje met kaas en groenten dan alstublieft". Zij: "wit of bruin?". Ik: "wit alstublieft". Zij: *zucht* (echt waar, de luidste zucht ooit). Toen begon ze dus met veel enthousiasme aan mijn broodje kaas, zonder groenten. Toen ik er haar vriendelijk en voorzichtig op wees dat ik ook groenten had gevraagd, kreeg ik het broodje net niet naar mijn hoofd geslingerd. Mijn twee mannelijk collega's werden even slecht bediend, dus 't lag alvast niet aan mij. Sommige mensen hebben gewoon geen plezier in hun werk.