Ode aan de zelfstudie.

In een ver en kinderloos verleden - drie jaar geleden zal het zijn - volgde ik naailes. Jawel, naailes. Op de avondschool. Ik vond dat heel plezant in het begin, schafte zelfs een naaimachine aan. Toen wij na 8 lessen nog steeds aan dezelfde oerlelijke pyjama bezig waren, begon het ferm tegen te steken. Het feit dat ik een stofke met strepen had gekozen, hielp ook niet echt want na vijf minuten werd ik er waarlijk zeeziek van. Het feit dat ik toen drie maanden zwanger was, zal er ook wel iets mee te maken gehad hebben.

Iedere les duurde 4 lesuren, van dewelke ik zo ongeveer een half uur effectief aan het naaien was. Want - zo bleek - de helft van de cursisten kwam maar om de vier lessen eens opdagen en de leerkracht vond het dan nodig om die cursisten privé-les te geven. Waardoor de ijverige studenten die wel iedere week stipt op het appèl waren, met hun vingers zaten te draaien. Ah ja, want 't is niet alsof wij in tussentijd andere opdrachtjes kregen. Enfin, ik heb graag dat het vooruit gaat, dus na vier maanden hield ik het voor bekeken.

Ik heb dus een basis, weet hoe mijn machine werkt, kan vrij goed recht stikken, weet wat biais is, ... maar als ik dan zie wat zij doet ZONDER ooit enige vorm van les gevolgd te hebben, dan val ik steil achterover!! En ik niet alleen... Vandaar mijn ode aan de zelfstudie.

Bij deze ga ik dus mijn voornemen voor 2010 uitbreiden met: terug beginnen naaien, zij het waarschijnlijk met vallen en opstaan!