Het is zo ver: exact 14 dagen na Oudejaar - alwaar Nora nogal veel nieuwjaarskuskes uitwisselde met haar vriendje Lars, die op dat moment de windpokken had - heeft de dochter het ook zitten. En nog geen klein beetje. Ik wist echt niet dat er zo veel stipjes op één peuterlijfje konden staan. Eosine is dus onbegonnen werk (en bezigheidstherapie voor de moeders volgens onze huisarts). Echt waar, ze ziet er niet uit: ontelbaar veel windpokken op alle mogelijke plaatsen, zelfs in haar mondje, oren, en in haar haar. Eerst vond ze het allemaal best spannend. Mij lieffe-eesbeesje vond ze van zichzelf. Nu is het heel wat minder. Koorst, slapen doet ze niet, althans niet 's nachts (en bijgevolg wij ook niet), eten ook niet (maar wanneer doet ze dat wel). Het enige dat haar momenteel interesseert is Tikjebel (Tinklebell) en oh wee als iemand den TV uitzet (ook al ligt ze met haar oogjes toe de kleine snoodaard). Oh ja, we zullen het voor één keer maar allemaal door de vingers zien zeker.
En nu maar wachten op het eerste vlekje bij Remi, want tussen hem en zuslief wordt er ook nogal wat afgekust zenne.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten