"Een kind is maar volledig van jezelf die negen maanden dat het in je buik zit, van zodra het geboren wordt begint het loslaten..." zei iemand ooit eens tegen mij. Ik was toen nog kinderloos dus betekende het niet zoveel. (Ik dacht waarschijnlijk: hou uw levenswijsheden voor uzelf hé.) Nu denk ik er heel vaak aan terug, want het is een waarheid als een koe.
Tot zover deze levenswijsheid. Ahum.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Haha, die cliché's die kloppen meestal wel hé ... hoe onnozel ook.
BeantwoordenVerwijderen... eigen kind, schoon kind ... dat klopt
... profiteert ervan, het gaat veel te snel ... dat klopt ook
en zo zijn er waarschijnlijk nog véél meer
Daz waar hé, kdenk nog vaak terug aan de tijd dat ze in mijn buik zat en echt hélemaal van mij was... snif! En nu moet'k binnen een goeie twee weken weer gaan werken en gaat ze gewoon vijf kilometer van mij verwijderd zijn, kmag er echt niet aan denken, pffft!
BeantwoordenVerwijderen@ Liesel: om het nog maar eens met een cliché te zeggen ;-) het is erger voor de mama's dan voor de kindjes. Succes!!
BeantwoordenVerwijderenEn na ruim 18 jaar is het nog steeds zo! De oudste hier heeft net zijn rijbewijs en ik merk dat ik hem wéér moet loslaten.....in mijn auto die ineens heel aantrekkelijk is voor hem...
BeantwoordenVerwijderen