Yes we can!

Projectje nummer twee is een feit: het stolpplooikleedje voor Nora. Weken heb ik er over gepiekerd. Zou ik er aan beginnen of niet. Mijn enige wapenfeit was tot op vandaag een cirkelrokje en laat dat nu in feite niet zo moeilijk zijn. Na lang treuzelen en wat peptalk van Liezelmoedertje, begon ik er aan. Ik tekende eerst een patroon (Jawel, ik. Ik tekende een patroon. Noot aan de lezers: ik haat patronen, ik doe daar normaal niet aan mee), want ik wou dit echt wel tot een goed einde brengen. Ten eerste omdat ik het een supermooi modelletje vind, en ten tweede omdat ik mezelf Vermiljoen-stofjes beloofd had, indien dit kleedje zou lukken. Ik baseerde me op een bestaand - te klein - kleedje van Nora en telde er overal een paar centimeter bij.
Ziehier het resultaat:

Het was de eerste keer dat ik met een beleg werkte, en ik volgde deze schitterende handleiding. Mijn eerste poging mislukte - dat komt er van als je de handleiding niet goed leest - maar dankzij de knipjestheorie kwam alles tot een goed einde. De stolpplooi dokterde ik zelf uit, ik maakte eerst een papieren versie en deed dan net hetzelfde met mijn stof.

Nu twijfel ik nog over één ding, zou ik het nog zo afwerken, of laat ik het zoals het is? Ik vind het wel mooi met het bandje, omdat het dan ook minder opvalt dat de bollekes niet overeen komen. Aan de andere kant, als ik daar nu nog zo een froezelrandje moet opstikken, moet ik de zijnaden weer losdoen.

Ah ja, nog aan laatste woord van dank aan Liesel voor 't vertrouwen ;-) 

En heb ik Vermiljoenstofjes verdiend of niet?